Dagboek van
een verdwenene

Leoš Janácek, Annelies Van Parys, Ivo Van Hove

DE BEVLIEGING DOOFT, DE HERINNERING WAKKERT AAN

“Er is zoveel emotie in dit werk, zoveel vuur, dat we beiden tot as zouden vergaan als het ons raakte.” In het passionele verhaal in verzen over de dorpsjongen die verliefd wordt op een zigeunermeisje en alles opgeeft om haar te volgen, herkende Leoš Janáček zijn eigen gevoelens voor zijn late muze Kamila Stösslová. Het inspireerde hem in 1917 tot een liedcyclus in 22 kleine taferelen voor tenor, alt, vrouwenkoor en piano. Janáčeks poëzie wordt gekenmerkt door een mix van wreedheid en tederheid, waarbij zijn muziek de essentie raakt, in een minimalisme dat het einde van het operagenre impliceert. Ivo van Hove, die in de Munt met Mozarts Idomeneo en La Clemenza di Tito reeds twee ijzersterke producties neerzette, geeft dit aangrijpende verhaal vol vraagtekens nu een scenische dimensie. Vanuit haar fascinatie voor de stem schreef de jonge Belgische componiste Annelies Van Parys een antwoord op dit indringende stuk over ontheemding.

Korte inhoud

Dagboek van een verdwenene is het weemoedige relaas van de dorpsjongen Janik, die verliefd wordt op een zigeunermeisje en alles achterlaat om haar te volgen. Zal Janiks verlangen naar passie hem bevrijden van een verstikkende omgeving? Of zal hij zijn hele bestaan ver­gooien aan een illusie?
Het unieke karakter van deze partituur schuilt in haar minimalisme: er is geen handeling, mise­en­scène of orkest. Maar in hun dramatische intensiteit vormen de 22 taferelen voor tenor, alt, vrouwenkoor en piano een muzikaal zelfportret en weerspiegelen ze de gevoelens van Leoš Janáček voor zijn muze Kamila Stösslová.
De liedcyclus wordt aangevuld door een nieuw stuk dat Annelies Van Parys componeerde als antwoord op dit indringende verhaal over ontheemding.

Programma

• Leoš Janáček Dagboek van een verdwenene, JW V/12 (1917-1920)
• Annelies Van Parys  Wereldpremière