Der Ring des Nibelungen

Zoals eerder aangekondigd was Romeo Castellucci geëngageerd om Wagners Ring des Nibelungen gespreid over twee seizoenen te regisseren. Een gigantische onderneming die alleen visionaire artiesten aandurven, en een grote uitdaging voor elk operahuis. Na de voorstellingen van Das Rheingold en Die Walküre eerder dit seizoen stonden we met zijn allen klaar om het avontuur met dezelfde energie voort te zetten.

Zoals bekend had Castellucci er met zijn team voor gekozen om aan elk van de vier werken een andere artistieke invulling te geven. Voor Siegfried was het de bedoeling een langspeelfilm met nooit eerder toegepaste technologie te realiseren; het slotdeel Götterdämmerung was opgevat als een dubbel opera- en theaterproject. Na vele maanden voorbereiding, onderzoek en research kwamen we uiteindelijk tot de gezamenlijke conclusie dat die concepten niet binnen de voorziene begroting en tijdsplanning konden worden gerealiseerd.

Zowel Romeo en zijn medewerkers als de teams van de Munt betreuren ten zeerste deze onvermijdelijke beslissing. We hopen allemaal dat dit mooie, ambitieuze project in de toekomst alsnog zijn beslag zal kunnen krijgen.

De Munt heeft niettemin besloten om het Ring-project samen met al onze medewerkers voort te zetten, met de voorziene casts en onder leiding van onze muziekdirecteur. We hebben besloten om de enscenering van de laatste twee delen toe te vertrouwen aan Pierre Audi. We zijn hem uiterst dankbaar dat hij die uitdaging op zo korte termijn en onder dergelijke tijdsdruk wil aangaan. Hij zal hiervoor samenwerken met een nieuw productieteam, waarbij Michael Simon instaat voor de scenografie en Petra Reinhardt voor de kostuums.

Pierre Audi is een gerenommeerd Wagner-specialist wiens eerdere Ring-cyclus, die we tijdens zijn mandaat in Amsterdam samen hebben ontwikkeld, zonder meer historisch te noemen is. We hebben er alle vertrouwen in dat de nieuwe verhaallijn die Pierre met zijn team heeft bedacht ons publiek een geïnspireerde voortzetting van ons Ring-avontuur zal bieden.

Waar in de eerste twee ‘allegorische’ delen vooral de goden centraal stonden, ligt de focus in de tweede helft van de tetralogie op het ‘menselijke’ verhaal van Siegfried en Brünnhilde, en op het einde van de liefde. In dramaturgische zin kunnen we de cyclus dus opvatten als twee diptieken. We zijn verheugd dat we op deze manier een oplossing konden vinden die toelaat onze belofte waar te maken om deze werken in 2024-2025 te presenteren.

Peter de Caluwe,
Algemeen en artistiek directeur
Brussel, 19 april 2024