Één zanger, één lied
Werner Van Mechelen
- Leestijd
- 3 min.
Wat is voor jou dat ene lied? Welke paar minuten gezongen poëzie zou jij meenemen naar een onbewoond eiland, redden uit een brand, behoeden voor de vergetelheid? We stelden de vraag aan Werner Van Mechelen.
Nocturne - César Franck (1884)
Werner Van Mechelen: "Uit het recitalprogramma dat ik binnenkort met Tineke Van Ingelgem in de Munt breng één enkel lied kiezen, dat is niet eenvoudig. Alleen al omdat we ons in onze selectie liederen en duetten van César Franck en tijdgenoten sowieso al hebben laten leiden door wat ons na aan het hart ligt. Maar in die bloemlezing is er wel dat ene lied van Franck dat mij al sinds mijn studiejaren begeleidt, namelijk zijn Nocturne voor stem en piano (FWV 85) uit 1884. Het stond op het repertoire van mijn eindexamen aan het Lemmensinstituut.
De tekst
Nocturne
Ô fraîche Nuit,
Nuit transparente,
Mystère sans obscurité,
La vie est noire et dévorante
Ô fraîche Nuit,
Nuit transparente.
Donne-moi ta placidité.
Ô belle Nuit,
Nuit étoilée.
Vers moi tes regards sont baissés.
Éclaire mon âme troublée,
Ô belle Nuit,
Nuit étoilée,
Mets ton sourire en mes pensers.
Ô sainte Nuit,
Nuit taciturne,
Pleine de paix et de douceur.
Mon cœur bouillonne comme une urne.
Ô sainte Nuit,
Nuit taciturne,
Fais le silence dans mon cœur.
Ô grande Nuit,
Nuit solennelle,
En qui tout est délicieux,
Prends mon être entier sous ton aile.
Ô grande Nuit,
Nuit solennelle,
Verse le sommeil en mes yeux.**
Samenvatting: Nocturne. O frisse nacht, geef me je onverstoorbaarheid. O mooie sterrennacht, verlicht mijn troebele gedachten met je glimlach. O heilige nacht, breng rust in mijn kolkende hart. O grote nacht, neem me onder jouw vleugels en wieg me in slaap.
Doorheen mijn carrière als zanger is mijn voorliefde steeds uitgegaan naar brede, uitgespannen melodieën in een eerder langzaam tempo. Misschien verraadt zich daar mijn feeling met de opera’s van Richard Wagner... Deze Nocturne is precies zo'n lied. De tekst van de Franse criticus en muziekhistoricus Louis de Fourcaud is één grote verheerlijking van de nacht. Je bespeurt er de invloed van de Duitse nachtromantiek: de Umwertung van de kwaliteiten van de nacht die je aantreft in het werk van Novalis en daarna bv. Wagners Tristan – Fourcaud was niet toevallig medewerker aan de Revue wagnérienne. Met zijn feeling voor het mysterieuze doet Franck in zijn muziek op heel eigen manier recht aan de thematiek: ze evoceert op prachtige wijze de ongrijpbare mystiek, het verlangen van de mens naar loutering van "hert en geest", en finaal ook naar rust.
