Open brief

Vooruitkijken, dat hebben we in dit huis altijd gedaan. De afgelopen weken was het, door de noodgedwongen stilte op onze bühne, zelfs het enige wat we konden doen. Toen we eind oktober onze speelreeks van Die tote Stadt hebben stopgezet, was het duidelijk dat we in de huidige context een groot deel van de geplande seizoensprogrammering onmogelijk zouden kunnen aanhouden. Maar dat was geen reden om bij de pakken te blijven zitten. De nood om te creëren is wat mij betreft het fundament van een kunsthuis. Daarom hebben we de voorbije maand alles in het werk gesteld om dat zo snel mogelijk opnieuw te kunnen doen. Om u opnieuw perspectief te bieden op een divers en hoogstaand aanbod, dat we op een veilige manier kunnen realiseren.

We hebben zo veel mogelijk getracht geplande voorstellingen te behouden. Omdat het projecten zijn die ik in de eerste plaats vanwege hun uitmuntende artistieke kwaliteit op onze programmering geplaatst heb, en die ik dan ook nog steeds aan u wil presenteren. Ik vond het bovendien erg belangrijk om in dit onzekere jaar de gemaakte afspraken met artiesten zo veel mogelijk te honoreren – per slot van rekening worden zij van alle cultuurwerkers het zwaarst getroffen door deze crisis. Zo zijn we erin geslaagd om alle recitals te behouden, en de samenwerking met verschillende productieteams en zangers verder te zetten. Al hebben we daarbij wel moeten schuiven met – en schaven aan – sommige projecten.

We hebben onze vernieuwde programmering opgetrokken rond drie pijlers. Vanaf februari focussen we op het oeuvre van Wolfgang Amadeus Mozart. Onder leiding van onze muziekdirecteur Alain Altinoglu presenteren we een semiscenische versie van Der Schauspieldirektor, waarvoor de drie Brusselse ‘schouwburgdirecteuren’ Michael De Cock, Fabrice Murgia en ikzelf een hedendaagse adaptatie maken. Ook het geplande recital van vader en zoon Prégardien en het concert Mozart Akademie met Raphaël Pichon en Sabine Devieilhe zullen in het teken van het Oostenrijkse wonderkind staan. Zelfs de jongste operaliefhebbers kunnen zijn werken ontdekken, tijdens een bijzonder kidsconcert met onder meer fragmenten uit Die Zauberflöte door muzikale vertellers Alain Altinoglu en Filip Jordens. Kinderen worden deze tweede seizoenshelft overigens bijzonder verwend, want we presenteren ook de familieopera Een lied voor de maan. Dit enoa-project van de jonge componiste Mathilde Wantenaar is gebaseerd op het gelijknamige dierenverhaal van Toon Tellegen en gaat in samenwerking met een aantal Europese partners in wereldpremière.

Daarna plaatsen we Benjamin Britten in het spotlicht, met de voorziene kameropera The Turn of the Screw als zwaartepunt van deze programma-as. We hebben het beklijvende spookverhaal ietwat moeten opschuiven in de kalender, maar alle protagonisten voor dit project blijven aan boord: regisseur Andrea Breth, dirigent Ben Glassberg en Muntgetrouwe Sally Matthews. We trekken deze lijn door in een symfonisch concert waarin Muziekdirecteur Alain Altinoglu de ‘Sea Interludes’ uit Peter Grimes koppelt aan een ander werk uit 1945: Sjostakovitsj’ Negende Symfonie. Contratenor Bejun Mehta maakt de boog tussen deze en de vorige pijler. In zijn recital zet hij zowel werken van Mozart als van Britten op het programma. En zelfs onze Concertini passen we aan deze lijn aan: Britten ontmoet in onze kamermuziekreeks zijn noordse collegae Jean Sibelius en Edvard Grieg, die ook op het programma staan in de twee Nordic Moods-concerten – eveneens geleid door Alain Altinoglu.

Dit uitzonderlijke seizoen wordt gecompleteerd met een focus op Italiaanse muziek. Het kolossale project Bastarda kunnen we in de huidige situatie niet in de gewenste vorm presenteren. Het project wordt, samen met de geplande Franse ‘grand opéra’ Henry VIII verschoven naar de lente van 2023. Maar de aanwezigheid van een prachtige schare belcantospecialisten verleidde ons om een concertant evenement aan te bieden, waarin grote fragmenten uit Donizetti’s La favorita en Rossini’s Elisabetta, regina d’Inghilterra over twee muziekavonden een intrigerend verhaal over koninklijk favoritisme vertellen.

In juni eindigen we het cultuurseizoen met een nieuwe productie van Tosca. Deze opera der opera’s van Puccini kwam al twintig jaar niet meer bij ons op de planken. De jonge Spaanse regisseur Rafaël R. Villalobos mag er nu mee aan de slag, terwijl onze chef-dirigent Alain Altinoglu zelf op de bok plaatsneemt. Het is een door de Munt geïnitieerde coproductie waarvoor we in een mum van tijd vier internationale partners vonden – al is de première voor Brussel. Het bewijst enerzijds dat de jonge regisseur een artiest is die over de tongen gaat bij mijn collega’s, maar ook dat operahuizen in heel Europa klaar zijn om hun kerntaak opnieuw op te nemen. Met maar liefst zestien(!) geplande speeldata willen we bovendien zo veel mogelijk mensen de kans geven eindelijk opnieuw van opera te komen genieten.

Ik ben erg verheugd dat we opnieuw naar deze projecten kunnen toeleven en kijk ernaar uit ze samen met u te beleven.

Erg graag tot dan,

Peter de Caluwe