Wij zijn geen diva’s meer.

Een muzikale jeugd

De Franse coloratuursopraan Sabine Devieilhe wordt geboren in 1985 in het Normandische dorpje Ifs met zijn zowat 10.000 inwoners. Ze start er haar muziekopleiding aan de plaatselijke muziekschool en trekt vervolgens als twaalfjarige naar het conservatorium van Caen om er cello te studeren.  

Na haar baccalaureaat aan het Lycée Malherbe start ze een licentiaatsopleiding musicologie en etnomusicologie aan de Université Rennes 2. Tezelfdertijd wordt ze lid van het koor van de opera van Rennes. Tijdens de hele duur van haar muziekopleiding wordt ze geadviseerd door dirigent Valérie Fayet. Haar opleiding bij de zangleraressen Jocelyne Chamonin aan het conservatorium van Caen en vervolgens Martine Surais aan het conservatorium van Rennes, legt het fundament voor haar carrière als operazangeres. Vanaf 2002 is ze lid van het koor voor uitvoeringen van Der fliegende Holländer van Richard Wagner. Ze wordt geprezen om haar stem en wordt soliste; in 2008 trekt ze naar het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris om er zang te gaan studeren bij Pierre Mervant. Aan datzelfde instituut volgt ze ook les bij Malcolm Walker en Elène Golgevit. In 2011 behaalt ze er de eerste prijs met unanimiteit en felicitaties van de jury.

Nog tijdens haar studies start Devieilhe een nauwe samenwerking met diverse muziekensembles. Zo zingt ze met het ensemble Pygmalion onder leiding van Raphaël Pichon. Met Goeffroy Jourdain en zijn ensemble Les Cris de Paris brengt ze een breed repertoire van oude tot hedendaagse muziek. In dezelfde periode verkent ze onder de dirigenten Jean-Claude Malgoire en Alexis Kossenko het barokrepertoire met muziek van Bach tot Rameau, de componist aan wie ze haar eerste recital-cd wijdt: Rameau – Le Grand Théâtre de l’Amour. Het Orchestre national d’Île-de-France en het Orchestre de Paris openen voor haar nieuwe podia. Sedertdien concerteert ze ook met Les Arts Florissants, met Marc Minkowski & Les Musiciens du Louvre en met tal van andere vermaarde kunstenaars en ensembles.

Vooraan op het podium

De combinatie van haar studies met diverse vroege samenwerkingen vormen de voedingsbodem voor een klinkende carrièrestart. Vanaf het seizoen 2011-2012 gaat het voor de Franse sopraan in een versnelling hoger. Onder leiding van Jean-Claude Malgoire vat ze het bel canto-genre aan met de rol van Amina in Bellini’s La sonnambula. De Franse dirigent engageert haar vervolgens voor de rol van La Folie in Platée van Rameau. In juli 2012 wordt ze opgemerkt op het Festival d’Aix-en-Provence waar ze Serpetta vertolkt in Mozarts La finta giardiniera in regie van Vincent Boussard. Datzelfde jaar nodigt de Opéra de Montpellier haar uit voor de vertolking van de titelrol in Lakmé van Léo Delibes. Dit alles maakt dat ze op de 20^ste editie van Les Victoires de la Musique Classique wordt gehuldigd als Révélation Artiste Lyrique.

2013 is een nieuw scharniermoment voor Sabine Devieilhe: ze zingt voor het eerst, in de Opéra national de Lyon, de beroemde rol van de Koningin van de Nacht in Mozarts Die Zauberflöte. De vertolking opent voor haar de deuren van een internationale carrière. Nog datzelfde jaar tekent ze een exclusiviteitscontract met het label Erato dat haar eerste recital-cd uitbrengt met het ensemble Les Ambassadeurs onder leiding van Alexis Kossenko. In de loop van het seizoen 2013-2014 maakt ze in de Munt haar roldebuut als Eurydice in de gelijknamige opera van Gluck.

Sedertdien heeft het publiek haar aan het werk kunnen zien in een brede waaier aan repertoires en personages. Zo zong ze Constance in Dialogues des Carmélites van Francis Poulenc in de Opéra national de Lyon, het Théâtre des Champs-Elysées (waar ze een lastminutevervanging deed) en in De Nationale Opera te Amsterdam. Behalve Adèle in Die Fledermaus in de Opéra Comique, vertolkte ze ook de rol van Nanetta in Verdi’s Falstaff in de Opéra de Marseille en Mélisande in Debussy’s Pelléas et Mélisande. In Glyndebourne zong ze beurtelings La Princesse en Le Rossignol in Ravels L’enfant et les sortilèges terwijl ze in het Teatro alla Scala van Milaan debuteerde als Blondchen in Mozarts Die Entführung aus dem Serail. Dit seizoen debuteerde ze in het Royal Opera House Covent Garden te Londen met een nieuwe vertolking als Koningin van de Nacht in Die Zauberflöte, een rol die ze nu dus opnieuw vertolkt in de Munt in een nieuwe productie van Romeo Castellucci.

Een regen van prijzen

In de loop van haar jonge carrière groeide Sabine Devieilhe uit tot de lievelinge van de muziekpers, in het bijzonder van de Franse pers die haar beschouwt als de gedoodverfde opvolgster van Natalie Dessay. Het tijdschrift Diapason loofde “de charme van een slank maar toch vlezig timbre als lichte sopraan, met fluitend hoge noten, een verzorgde en facetrijke uitspraak en een eenvoud aan effecten die evenzeer op instinct steunt als op vakmanschap”. In een concertcommentaar bevestigt ResMusica “de suprematie van Sabine Devieilhe” binnen de nieuwe generatie operazangeressen. In een recensie van Mirages, haar jongste recital-cd, benadrukte The Guardian dat deze jonge artieste haar internationale reputatie verstevigt als een van de meest geliefde sopranen van het moment.

Talrijke prijzen bevestigen deze lofzangen, in het bijzonder die van Les Victoires de la musique classique in Frankrijk waarbij ze in 2015 de Prix d’Artiste lyrique de l’année kreeg. Dezelfde prijs sleepte ze ook in de wacht in 2018, samen met de prijs voor de beste cd-opname van het jaar, voor haar cd Mirages, die ze realiseerde met Alexandre Tharaud, François-Xavier Roth en Les Siècles.

"Wij zijn geen diva’s meer..."

Vanuit haar voorliefde voor het Duitse Lied en de Franse mélodie verzorgde ze regelmatig recitals met Anne Le Bozec, onder meer in de herfst van 2017 in het New Yorkse Park Avenue Armory en later dat jaar in de Londense Wigmore Hall. Niettegenstaande de successen die ze oogst, blijft Sabine Devieilhe vasthouden aan een werkethiek die ver af staat van de glamour en glitter die bij het mediacircus horen. Op 28 maart 2018, in een interview voor Paris Capitale, vertelde ze daaromtrent: “Vandaag is ons beroep helemaal anders. Wij zijn geen diva’s meer, we nemen de metro en doen zelf onze inkopen. De generatie van sterzangeressen als Callas, die zich wegcijferden voor hun carrière, is echt verdwenen. Wij zijn geen ‘stars’ meer, opera is een niche geworden die populairder moet worden.”

Ondertussen blijft de agenda van de Franse sopraan goed gevuld: deze zomer zong ze in Aix-en Provence de rol van Zerbinetta in Strauss’ Ariadne auf Naxos en in Marseille de rol van Cunégonde in Bernsteins Candide. Ze zal op het einde van dit jaar in de Parijse Opéra Comique de rol van Ophélie in de Hamlet van Ambroise Thomas hernemen en in juni 2019 staat ze reeds aangekondigd als vertolkster van de rol van Gilda in Verdi’s Rigoletto in Marseille.