Wat is uw eerste herinnering aan de Munt?

Max Jadot (Voorzitter Raad van Bestuur BNP Paribas Fortis): Ik heb de Munt leren kennen vanuit mijn werk bij de Generale Bank, die al decennialang een van de vaste corporate partners van de Munt is. Voor mijn allereerste herinnering moeten we terug naar de jaren tachtig van de vorige eeuw en Der Rosenkavalier van Richard Strauss.

Hebt u zelf ooit gezongen in een koor of een muziekinstrument gespeeld?

Absoluut. Piano. En wel van mijn tiende tot mijn zestiende, maar ik was een amateur in alle zinnen van het woord. Ik was toen al verzot op muziek, maar een goeie pianist is er aan mij niet verloren gegaan.

Wanneer was u voor het laatst tot tranen toe bewogen tijdens een opera of een concert?

Echt huilen tijdens een concert of een opera zul je me niet zien doen, maar ik was wel ontroerd toen ik de Franse cellist Victor Julien-Laferrière in 2017 de Koningin Elisabethwedstrijd, waarvan we eveneens mecenas zijn, zag winnen. Ik heb dan ook het geluk gehad om hem een jaar later in een privé-opvoering aan het werk te zien en ik moet zeggen dat het spel van Victor Julien-Laferrière op de cello echt door merg en been gaat.

Waarom is opera de ultieme kunstvorm volgens u?

Ik hou van cultuurbeleving in de meest brede zin van het woord. Je doet me plezier met een bezoek aan de opera, maar net zo goed met een namiddag rondlopen in een museum, een goed boek lezen, een concert bijwonen en ga zo maar door. Het feit dat opera het typevoorbeeld is van een Gesamtensemble geeft voor mij wel de doorslag. Je hebt niet alleen de zang van de solisten, maar ook die van het koor en dan is er nog het orkest, de enscenering en de decors. Fantastisch gewoon.

Welke buitenlandse operahuizen hebben een diepe indruk op u nagelaten?

Dat zijn er niet veel moet ik zeggen. Ik heb er nochtans een heel aantal bezocht, zowel in Frankrijk als in Italië en in de Verenigde Staten, maar de Munt steekt er voor mij altijd bovenuit. De Munt is voor mij een symbool van uitmuntendheid.

Waarom zouden tieners en twintigers vaker naar de opera moeten komen dan ze nu spontaan doen?

Dat is een moeilijke vraag, want ik snap best dat het voor jongeren in eerste instantie allemaal nogal overweldigend overkomt. Je moet je voorbereiden, sommige opera’s duren heel erg lang, dus dat is zeker niet evident. Anderzijds is het wel zo dat eens je over die drempel heen bent, er zich een fantastisch universum voor jouw ogen ontvouwt.

Hoe ziet u de rol van cultuur in onze maatschappij?

Cultuur gaat over vreugde. Dat klinkt misschien een beetje gek met de coronaperiode – waarin tal van cultuurhuizen en -medewerkers zwarte sneeuw hebben gezien – in het achterhoofd, maar zo voel ik het echt aan. Een prachtig werk zoals de Negende symfonie van Beethoven brengt vreugde in het leven. Of om het met een spreekwoord te zeggen: a thing of beauty is a joy forever.

Als u een opera voor de eeuwigheid zou mogen bewaren, welke zou dat dan zijn en waarom?

Dat is makkelijk gekozen: La traviata in de mise-en-scène uit 2012 van Andrea Breth. Ik heb heel wat traviata’s gezien, in de Munt en in andere operahuizen, maar die versie is met voorsprong de beste ooit. Vandaar dat ik hem – alle controverse ten spijt – met veel plezier drie keer bekeken heb.

Wie moet de rol van Max Jadot spelen in de opera over uw leven?

Dat zal wel een spannende, maar ook erg complexe rol zijn. Misschien speel ik hem dan beter gewoon zelf. Op voorwaarde dat ik het verhaal gewoon mag vertellen en ik niet hoef te zingen. Noch piano moet spelen. (lacht)