Wat maakt de Munt zo speciaal voor u?

Edouard Vermeulen (Couturier): Wat de Munt voor mij bijzonder maakt zijn de prachtige mise-en-scènes en de mooie decors. Het feit dat de Munt de andere operahuizen altijd net dat stapje voor is, levert haar dan weer die welverdiende goede internationale reputatie op.

Welke rol ziet u weggelegd voor cultuur in de huidige maatschappij?

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de jongeren van nu en morgen de cultuur hoog in het vaandel zullen dragen, want er bestaat ook zoiets als de cultuur van de schoonheid. En het is echt belangrijk om schoonheid, in al haar vormen, naar waarde te schatten. In de opera schuilt die schoonheid mijns inziens in de muziek, de kostuums, de decors en de vertolkingen.

Hebt u ooit in een koor gezongen of een muziekinstrument bespeeld?

Ik heb zoals alle mensen van mijn generatie in een koor gezongen, en ik heb zelfs even op een gitaar getokkeld in mijn tienerjaren. Jammer genoeg beschik ik niet over de gave van de muzikaliteit, dus dat was meteen ook het einde van mijn muzikale aspiraties.

Ziet u een link tussen uw werk als modeontwerper en het werk dat onze costumiers en costumières leveren in de ateliers van de Munt?

Absoluut. Die link is zelfs zeer groot. Het leukste aan de Munt bezoeken voor mij is dat ik hier altijd wel op de een of andere manier geïnspireerd word. Opera slaagt er steeds weer in om mijn creativiteit aan te wakkeren. Na een voorstelling – en vooral nadat ik al die prachtige kostuums gezien heb – keer ik huiswaarts met een hoofd vol ideeën voor mijn eigen werk.

Wat is uw eerste herinnering aan de Munt?

Dat moet het mecenaatsdiner van enkele jaren geleden geweest zijn waarvoor ik de aankleding verzorgde. Het wonderlijke aan die avond was dat ik toen de backstage van de Munt in al z’n glorie heb kunnen bewonderen. Kunnen rondlopen in die ateliers en kostuumreserves toont je pas echt wat de Munt zo uniek maakt.

Wanneer was u voor het laatst tot tranen toe bewogen door een concert of een opera?

Elke opera ontroert mij. Bij Tristan und Isolde was het bijvoorbeeld heel erg ontroerend om al die artiesten in zo’n uitzonderlijk mooi decor – die verlichte muren! – te zien bewegen. Voor mij gaat er niets boven de ontroering die de combinatie tussen muziek en artiesten met zich meebrengt.

Als u slechts een opera voor de eeuwigheid zou kunnen bewaren, welke zou dat dan zijn en waarom?

Dan ga ik voluit voor Verdi’s Aida. Maar dan wel in de enscenering die ik in 2017 in de Munt zag. Die was zo anders dan de traditionele ensceneringen dat ik ze voor altijd wil koesteren.

Waarom zouden jongeren vaker naar de opera moeten gaan dan ze meestal doen?

Ik hoop van harte dat de jeugd zich nog meer wil openstellen voor cultuur in het algemeen, omdat cultuurbeleving je ook in contact brengt met een zekere gevoeligheid voor schoonheid. Of je die schoonheid nu terugvindt in muziek of kleding maakt me op zich niet zo veel uit, zolang je er maar oog voor hebt. Daarom hoop ik ook dat de Munt blijft inzetten op het zo toegankelijk mogelijk maken van de operawereld voor jongeren.